وبلاگ تحقیقاتی متالورژی

استنلس استیل سوپرآستنیتی نوعی فولاد ضدزنگ می باشد که عدد معادل خوردگی حفره ای (PREN    ) در آن بزرگتر از 40 در نظر گرفته می شود. این عدد معمولاً به آلیاژهای با مقادیر زیاد مولیبدن (6 درصد یا بیشتر) نسبت داده می شود.

استنلس استیل آستنیتی متداول ترین خانواده فولادهای زنگ نزن در کاربردهای عمومی مهندسی هستند. عملیات ساخت و جوشکاری این سری نسبتاً ساده است و در طیف گسترده ای از دماها از چقرمگی عالی و مقاومت در برابر خوردگی فوق العاده برخوردار می باشد. اگر میزان کروم و مولیبدن در ترکیب شیمیایی آلیاژ افزایش یابد، می توان مقاومت در برابر خوردگی حفره ای را به مقدار قابل توجهی افزایش داد. با این حال، به منظور حفظ خواص مطلوب مکانیکی و فیزیکی فولاد زنگ نزن آستنیتی، محتوای نیکل نیز باید افزایش یابد. این موضوع باعث افزایش قیمت این آلیاژ شده و باعث می شود گریدهای جایگزین که عملکردی تقریباً مشابه و قیمت به مراتب پایین تری دارند، مورد توجه بیشتری قرار گیرند.

آلیاژ 254 (معادل Mo   6، 31254 SUNS، 44 F، 1.4547، SMO 254) متداول ترین استنلس استیل به اصطلاح سوپرآستنیتی می باشد. محتوای بالای مولیبدن در این آلیاژ به آن کمک می کند تا عدد معادل خوردگی حفره ای (PREN) برابر 43 باشد، این در حالی است که این عدد برای ورق استیل L 316 تنها 25 است. آلیاژ سوپرآستنیتی 654 (معادل 32654 SUNS، SMO 654، 1.4652) حاوی تقریباً 8 درصد مولیبدن است که همین کافی است تا عدد معادل خوردگی آن به مقدار 54 برسد. برخی آلیاژ L 904را نیز یک فولاد سوپرآستنیتی می دانند.

این در حالی است که اگر به ترکیب شیمیایی آن دقت کنیم (25 درصد نیکل و 20 درصد کروم)، آن را در جایی بین آلیاژ پایه نیکل و استنلس استیل خواهیم یافت. محتوای عناصر آلیاژی در گریدهای سوپرآستنیتی به حدی زیاد است که در بسیاری از کاربردها، آنها را با استفاده از استنلس استیل دوپلکس و سوپردوپلکس جایگزین کرده اند (به علت نداشتن صرفه اقتصادی).